[wp_time_to_read]

 

Met alle aanslagen, familiemoorden en verwarde mannen heb je echt het idee dat het allemaal veel erger is dan vroeger. Maar is dat wel zo? Zijn we moordlustiger dan 20 jaar geleden? En is de wereld er écht erger aan toe?

Slecht, slechter, slechtst?

Hoe komt het toch dat we vinden dat de wereld er zo slecht aan toe is? Waar halen we het vandaan dat er meer oorlogen, rotzakken en idioten zijn. Hoe komt het dat we de wereld waarin we leven zo gevaarlijk vinden? Nu.nl publiceerde nog niet zo lang geleden dat we in Nederland het laagste aantal moorden in 20 jaar hadden.

Beter geïnformeerd

Via GeekWire kwam ik een antwoord van Ray Kuzweil tegen. Over het effect van het moderne informatietijdperk zegt Kuzweil dat mensen het idee hebben dat het slechter gaat in de wereld en dat we dat overal zien. Volgens Kuzweil is het niet meer dan perceptie.

Wat er volgens hem aan de hand is, is dat de informatie over wat er mis is in de wereld simpelweg beter is geworden. Nu weet je wat er aan de andere kant van de wereld allemaal voor narigheid speelt.

Erger? Meer!

Een andere vraag is dan: kunnen we het allemaal wel aan, die tsunami aan informatie die ons elke dag met allerlei narigheid overspoelt.

De nieuwsmijders

Volgens het NRC zijn er steeds meer nieuwsmijders. Het was geschreven naar aanleiding van een onderzoek van RTL Nieuws waaruit blijkt dat sommige kijkers besluiten het nieuws te negeren vanwege de negatieve emoties die het bij hen oproept. Adjunct-hoofdredacteur Pieter Klein schreef een column over het onderzoek. Hij begrijpt de afhakers wel.

„Als je partner de hele dag negatieve verhalen vertelt, raak je ook snel op hem of haar uitgekeken.”

Pieter Klein in Weg met het rotnieuws

“Waar zijn toch de onbezorgde, saaie zomers gebleven? De zomers waarin het spannendste nieuws een agressieve oehoe was? Een poema op de Veluwe? Een zomer met festivalverslagen. Met herhalingen op tv?”

Reinier Kist & Lineke Nieber in Weer een aanslag: zij willen er niks meer over lezen.

 

Wat te doen?

Als tegenreactie noemen Reinier en Lineke in het NRC het constructieve nieuws.

“Als meer mensen afhaken door slecht nieuws, wat valt daar dan tegen te doen? Media richten zich doorgaans in hun verslaggeving in eerste instantie op de vraag: waar ging het mis? ‘Constructieve journalistiek’ daarentegen, wil behalve het probleem in kaart brengen, de nadruk leggen op een oplossing. Niet alleen berichten over een aanslag, maar ook: hoe voorkom je dat iemand radicaliseert?”

Maar wat is dat precies, constructieve journalistiek? Karel Smouter van de Correspondent schreef er vorig jaar, naar aanleiding van het boek From Mirrors to Movers van Cathrine Gyldensted, een artikel over

“Constructieve verhalen willen niet alleen zo juist mogelijk informeren, maar mensen ook perspectieven aanreiken om te streven naar verandering”

Karel Smouter in Nieuws is pathologisch pessimistisch. Tijd om daar iets aan te doen

 

Wat ga jij doen?

Steek jij het liefst je kop in het zand en word je een nieuwsmijder? Laat je alles gelaten over je heen komen? Of ga je in de actiemodus op zoek naar oplossingen?