Deze week twee bijzondere eerbetonen aan Prince, waarom je dommer wordt van ‘liken’ en wie nu eigenlijk de baas van de emoji’s is.
Dom, dommer, domst?
Op The NextWeb kwam ik het artikel ‘Why clicking ‘Like’ is making you dumb’ van Derek Walter tegen.
Waar draait het in het artikel om? Kort samengevat de Filter Bubble en het verdwijnen van serendipiteit in ons leven door wat we ‘liken’ en aanklikken.
Facebook, Twitter, Google en nieuwsapps weten steeds meer over ons. Wat we leuk en belangrijk vinden en nog veel meer, waar we vaak geen weet van hebben. Om te zorgen dat we zo vaak mogelijk terugkomen, of beter nog in de app of op de site blijven hangen, schotelen zij ons nog meer van hetzelfde voor. Dus als ik aardig ben en iemand wil helpen door zijn of haar filmpje over de kat te liken (ik heb niks met katten), word ik overspoeld door kattenfilmpjes (waar ik dus niet blij van word maar Facebook denkt van wel).
Volgens Derek kunnen we aan onze zelfgecreëerde, al dan niet beperkte, zienswijze niet veel meer doen dan ons bewust zijn van het feit dat alles wat we online zien aangepast is op wat we al leuk vinden. Voor een andere mening of visie zal je toch echt zelf wat meer je best moeten doen. Verbreed je wereld en kijk eens hoe anderen buiten je ‘vrienden’ op Facebook (in te ruilen voor Twitter en ieder ander netwerk of app die je gebruikt om nieuws tot je te nemen) naar de wereld kijken!
De baas van de emoji’s
Emoji’s of zoals bijna iedereen het in Nederland noemt: smiley’s. Het blijven rare dingen. Tegenwoordig ‘praten’ veel jongeren met alleen maar smileys met elkaar. Volgens de BBC is het zelfs een van de snelst groeiende ‘talen’ en Wired schreef er ook een mooi stuk over: The Emoji Is the Birth of a New Type of Language (? No Joke) .
Een paar weken geleden schreef ik al over de verwarring die kan ontstaan door de verschillen in verschijningsvorm. Deze week kwam ik op The NextWeb een artikel tegen over welke mensen er nu eigenlijk achter de ontwikkeling van de emoji’s zitten en kwam ik er achter hoe de verschillen voor de diverse telefoons kunnen ontstaan.
De ‘baas’ in emoji-land blijkt een non-profit organisatie uit Silicon Valley te zijn: The Unicode Consortium. Zij zijn ooit begonnen als ontwikkelaars en bewakers van de Unicodestandaard, een internationale standaard voor de codering van grafische tekens en symbolen in binaire codes, zodat iedereen online dezelfde taal spreekt en leest.
Een van de taken van het Consortium is tegenwoordig dus ook het ontwikkelen van nieuwe emoji’s. In het artikel van The NextWeb worden de drie vragen genoemd die met ja beantwoord moeten worden voor een emoji ontwikkeld wordt:
- Is er vraag naar een emoji over dit onderwerp?
- Is er een gat in de markt voor deze emoji?
- En gaan mensen hier gebruik van maken?
Als er drie keer een ja afgevinkt kan worden wordt de emoji voorgelegd aan de leden van het consortium die vervolgens verder gaan met de ontwikkeling hoe de emoji eruit komt te zien. Vandaar dus ook de verschillen in verschijningsvorm. Het zou misschien een aardig idee zijn als het Consortium zich ook bemoeit met de uniformiteit van de emoji’s.
Wil je overigens snel en op een leuke manier alles over het Consortium te weten komen?
Nathan Bashaw van Product Hunt heeft een heel gaaf online stripboekje over het Consortium gemaakt. De moeite van het bekijken waard!
RIP Prince
Twee van de eerbetonen aan Prince die mij het meest opvielen na zijn overlijden waren die van de Dom die Purple Rain en 1999 speelde. Niet ‘mijn kopje thee’ de carillon, maar wel gaaf dat we dat in Utrecht kunnen en gewoon doen. Na het overlijden van David Bowie speelde de Dom overigens Space Oddity als eerbetoon.
De mooiste die ik tegenkwam was toch wel die van Chevrolet’s Corvette. De ‘advertentie’ verscheen als eerste op Twitter maar was zo goed dat hij zelfs de kranten haalde.
[responsive]
[/responsive]
