In de Correspondent stond afgelopen week weer een interessant artikel van Dimitri Tokmetzis. Zo langzamerhand mijn meest favoriete correspondent. Hij schrijft over de onderwerpen die ook mij enorm bezig houden. Niet alleen vanuit marketingoogpunt, maar ook gewoon als mens.
In dit artikel ging het over “Hoe data gelijkwaardigheid, solidariteit en rechtszekerheid kunnen ondermijnen”. Ik ben het niet met alle punten eens. Maar mocht je het nog niet gelezen hebben. Het is absoluut een aanrader.
Meer dan privacy alleen
Behalve dat Dimitri duidelijk maakt dat het debat over meer dan alleen privacy zou moeten gaan in de Big Data discussie raakte hij nog een interessant punt aan. Het algoritme.
Het algoritme beslist
“Grote bedrijven die veel informatie over je bezitten en daaruit allerlei gedragsinzichten kunnen genereren, verwerven de macht ons te manipuleren en zwakke plekken te zoeken die we zelf niet eens kennen. En ze gebruiken daarvoor techniek die voor de gewone consument een black box is. Als de bank je een lening weigert, dan is die beslissing waarschijnlijk door een algoritme genomen. Als je om opheldering vraagt, krijg je te horen ‘dat de computer het zegt.’
En probeer maar eens met een algoritme in discussie te gaan.”
Ik moest hierbij meteen aan Little Britain denken met “Computer says no”
Wat is een algoritme en hoe wordt het gebruikt
Een algoritme is dus een set van regels. Als dit, dan dat. Als hierbij van grote hoeveelheden data gebruik gemaakt wordt (Big Data) zullen er algemenere uitspraken en voorspellingen gedaan kunnen worden.
Dit is anders dan het werken met steekproeven. Hierbij is bekend dat er een behoorlijk foutpercentage kan zijn aangezien de onderzochte groep veel kleiner is. Hier is dan ook de waarom vraag een belangrijke factor. Bij het werken met algoritmes en Big Data is het foutpercentage verwaarloosbaar en de waarom vraag van minder belang. Het gaat om het wat.
Een algoritme is dus een van de manieren om met Big Data om te gaan en er bruikbare informatie uit te halen.
Wat kunnen we allemaal met Big Data
Behoorlijk veel. Dimitri gaat in zijn stuk grotendeels in op de gevaren, die er natuurlijk ook zijn. Deze gevaren zitten volgens mij in het gebruik van enkel algoritmes en het niet meenemen van de waarom vraag. Maar er komen ook heel veel goede dingen uit Big Data. Dingen waar we allemaal blij en beter van worden. Dingen die ons leven makkelijker maken. Dingen verduidelijken.
Twee voorbeelden
Het verhaal van Hans Rosling is een feestje om naar te kijken en absoluut interessant. Een mooi voorbeeld hoe Big Data inzicht geeft en dingen kan verhelderen.
Of Bol.com die je nieuwe boeken aanraadt op basis van wat je eerder gekocht hebt. En wat anderen die dezelfde ‘smaak’ hebben kochten. Makkelijk toch?
Tijd voor regels?
Als er goede afspraken gemaakt worden over wat bedrijven, de overheid en andere partijen doen en mogen doen met onze gegevens. En als zij deze gegevens geanonimiseerd gebruiken. Kunnen er in mijn ogen alleen maar meer goede dingen van komen. Maar dan moeten die afspraken wel gemaakt worden. Er moet dan inzichtelijk zijn wie welke gegevens heeft en waarom. Ik heb nu bijvoorbeeld geen idee wie welke gegevens van mij heeft en wat ze daar mee doen.
Wat vinden jullie? Gaan we voor de mooie dingen, kansen en duidelijkheid?
Foto: Binary code screen with red cypher by iunewind via Bigstockphoto
Trackbacks/Pingbacks