Er is eigenlijk maar één ding wat mij de afgelopen week heeft beziggehouden. De combinatie nieuws, de ‘waarheid’ en social media.
Wie vertrouw jij als het om nieuws’feiten’ gaat?
Wat een week zeg. De aanslag in Nice en een couppoging in Turkije. Er gebeurde van alles waarvan iedereen vond dat het meteen gedeeld moest worden. Traditionele nieuwsbedrijven, sociale media, jij en ik. Iedereen eigenlijk. En die mening? Ook maar meteen, wel zo duidelijk. Of niet?
Hoe sociale media de waarheid verstoort
Om te beginnen een fantastisch stuk van Katharine Viner voor the Guardian met de titel “How technology disrupted the truth” waar meteen veel over te doen was . Een lang stuk maar absoluut de moeite van het lezen waard in deze verwarrende tijden.
“Social media has swallowed the news – threatening the funding of public-interest reporting and ushering in an era when everyone has their own facts. But the consequences go far beyond journalism.”
Het stuk werd door velen op Twitter als must read bestempeld. Commentaren waren er natuurlijk ook, onder andere dat zij het schreef vanuit het gezichtspunt van de traditionele media die hun nummer 1 positie tegenwoordig moeten delen met sociale media. Want waarom zouden zij beter zijn in het scheiden van feit en fictie?
Een akelig voorbeeld waarbij ik kies voor traditionele media
Een aanslag. Vreselijk als je het leest. Wil je het allemaal zien? Je eigen voorstellingsvermogen maakt het vaak al erg genoeg. Wat doe je? Het nieuws volgen en tot je nemen via traditionele media of Facebook, wat voor steeds meer mensen een belangrijke bron voor nieuws is. Over de laatste ontstond een discussie. Het ging erom hoe zij omging met het tonen van het filmpje van die *%^&$% idioot die inreed op de mensen die Quatorze Juillet aan het vieren waren in Nice.
Een omstander had het gefilmd en deelde het op Instagram. Facebook nam het, ongecensureerd, over in haar Newswire. Een service van Facebook voor journalisten die ook door andere geïnteresseerden gevolgd wordt. Waarom Facebook dit deed? Waarschijnlijk in haar strijd te ‘winnen’ van Twitter als het om breaking news gaat zoals Nate Swanner in zijn stuk voor the Next Web schreef.
Nate eindigt zijn stuk met een sterke conclusie, vind ik:
Twitter is a breaking news source, and is raw and often uncomfortable. Facebook shouldn’t be, at least not to this degree. It can — and should — do better.
Even wachten tot de ‘feiten’ uitgezocht en geverifieerd zijn
Hoe ik zorg dat ik een beetje wijs word uit de tsunami aan nieuws en “nieuws”? Ik volg een aantal mensen; journalisten, experts en vrienden die mijn vertrouwen hebben dat ze dingen delen die, voor zover mogelijk, betrouwbaar of in ieder geval goed onderbouwd zijn zodat ik er zelf ook wat van kan vinden of mijn twijfels erbij kan hebben. Waterdicht is het niet, of nooit eigenlijk. Maar dit is mijn ‘strategie’. Hoe zorg jij dat je goed (en eerlijk) geïnformeerd bent?
